Dinsdagochtend. De wekker gaat. Ik ga m’n bed uit en wordt haast omvergelopen door onze Maine Coon Jack (voor de niet-kenners: dat is mega grote kat, soort kleine Lion King) en druk mijn Dolce Gusto aan. Deze single mama moet gewoon eerst een bakkie in de ochtend!
Single mama
Al snel hoor ik vanaf boven beweging en voor ik het weet stormt Jack onze Lion King naar boven om daarna weer naar beneden te rennen met Xavi achter zich aan…. “GOEIEMORGEN MAMA” Yep, dit is dus mijn Xavi. Wakker is ook echt wakker en na vijf minuten is hij op full speed. Na een kroel in de keuken krijgt hij z’n glas melk met medicatie en z’n eten! De volgende drie kwartier bestaan vervolgens uit een aaneenschakeling van: “Xavi drink je melk”, “Xavi, eet je brood”, “stop met die slidingen, je bent Ronaldo niet” tot “schiet op, douchen, tandenpoetsen en aankleden!”
We moeten meer genieten!
Uiteindelijk zitten we om 8.30 uur in de auto inclusief broodtrommel op weg naar school. Oh ja, ik ben uiteraard zelf ook aangekleed in die tijd! Als ik Xavi veilig in de klas heb afgeleverd rij ik naar huis, maak een ontbijtsmoothie en vertrek vervolgens richting mijn werk. Ik werk part-time als administratief medewerkster bij een beveiligingsbedrijf. Hartstikke leuk en fijn dat ik dit onder schooltijd kan doen, scheelt weer BSO!
Redder in nood
Rond 15.00 uur vertrek ik van kantoor richting school en als ik weg rij heb ik al een idee dat het verkeer niet mee gaat werken vandaag. Ik bel mijn vriendinnetje, haar twee dochters zitten op dezelfde school en is mijn redder in nood (haar man is dit ook wel eens en andersom). Als ik bij haar binnen stap en Xavi zegt: “Oh, ben je er nou al? Ik wil nog bij tante spelen!” plof ik al gauw neer! Mijn vriendin en ik hebben eigenlijk allebei een enerverende dag achter de rug, dus ze roept: “Het is zo mooi weer! Kom, we drinken een wijntje om even bij te komen!”
Uiteindelijk drinken we er allebei twee gaan we van serieuze gesprekken naar gieren om onze kinderen. De bijna puberende uitspraken van haar dochter en het woord swansz van haar jongste dochter… En voor ik het weet is het 17.30 uur en gaan we ervandoor. In de auto zit ik met een glimlach op mijn gezicht.
Wat is zij toch een fantastische vriendin. We huilen samen maar we lachen nog veel meer! Vriendinnen door dik en dun, in goede en slechte tijden. En laten we eerlijk zijn: dat is waar het om gaat! Ik hoor Xavi zeggen: “mama, ik heb honger. Zullen we pasta eten?” En ik? Ik rij lui naar de beste Italiaan op Zuid waar mijn kanjer een groot bord pasta krijgt met een glas melk erbij.
Genieten van de kleine dingen in het leven…. vooral op dinsdagmiddag!
